Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
przestępca — m odm. jak ż II, DCMs. przestępcacy; lm M. przestępcacy, DB. przestępcaców «człowiek, który popełnił przestępstwo, podlegający odpowiedzialności karnej przed sądem» Przestępca kryminalny. Przestępcy wojenni. Ścigać przestępcę … Słownik języka polskiego
mruk — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
sowa — przestępca … Słownik gwary warszawskiej
bandzior — przestępca; bandyta … Słownik gwary warszawskiej
delikwent — m IV, DB. a, Ms. delikwentncie; lm M. delikwentnci, DB. ów 1. praw. «człowiek sądzony za przestępstwo, winowajca oczekujący kary; skazaniec, przestępca» 2. pot. «z pobłażaniem o kimś, kto jest od kogoś zależny, np. o interesancie, kliencie»… … Słownik języka polskiego
domniemany — domniemanyni książk. «przypuszczalny, prawdopodobny, rzekomy» Domniemany przestępca, sprawca wypadku … Słownik języka polskiego
gorszy — gorsi «stopień wyższy od zły» Gorszy uczeń, pracownik, rzemieślnik. Sprzedawać gorsze towary. Włożyć najgorsze ubranie. Ktoś jest gorszy od innych. W następnym meczu nasi zawodnicy byli gorsi od swych przeciwników. (To) nie najgorszy pomysł. ◊… … Słownik języka polskiego
kidnaper — m IV, DB. a, Ms. kidnapererze; lm M. kidnapererzy, DB. ów «przestępca, który porwał dziecko lub osobę dorosłą w celu wymuszenia okupu» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
kryminalista — m odm. jak ż IV, CMs. kryminalistaiście; lm M. kryminalistaiści, DB. kryminalistatów «człowiek dopuszczający się przestępstwa; przestępca, zbrodniarz; ten, kto został skazany przez sąd w sprawie kryminalnej» … Słownik języka polskiego
kryminalny — kryminalnyni «odnoszący się do przestępstwa, związany z kryminalistyką lub z kryminalistą» Więzień, przestępca kryminalny. Element kryminalny. Policja kryminalna. ∆ Powieść kryminalna «powieść o charakterze sensacyjnym, której tematem jest… … Słownik języka polskiego
